mySchoolog: ikasleen agenda eta antolatzailea.
- MySchoolog toolbar instalatu
- Tutoriala
Gaur egun komunikabide guztietan berdina entzuten dugu: gizentasuna, alde batetik eta anorexia edo bulimia, bestetik. Telebista piztu eta zer nolako iragarkiak ikusten ditugu? Flora gaileta integralak, coca-cola light, %0ko jogurtak, eta abar. Baina nork sinesten du hau guztia osotasunean? Nik, behintzat, ez. Dena gizartean jarri den moda itxurako bat iruditzen zait, eta horrela etortzen dira ondoren arazoak, batzuk gehiegikeriagatik eta beste batzuk ez dutelako ezer jaten. Baina goazen gaia atalez atal aztertzera.
Orain dela gutxi gaueko albistegi batean ikusi nuen munduko umerik lodiena, urtebete baino ez eta 25 kg pisatzen dituena. Hau ikusi eta interneten informazio bila jarri nintzen berehala.
Mateus Souza Araújo Brasilen bizi da. 15 hilabete baino ez ditu eta, aurretik esan bezala, 25 kg pisatzen ditu, bere adinekoen batez bestekoaren bikoitza. Hasiera batean, ume normal bat zirudien baina jaio eta hiru hilabetera mutikoak 10 kg pisatzen zituen. Gurasoek zifra ikaragarri hauek ikustean, mediku talde batengana eraman zuten, baina hauek oraindik ez dakite zer izan daitekeen.
Gurasoek beraien semetxoari dieta orekatu bat ematen diotela diote, baina batzuek bere ardurapean jartzen dute ume honen osasuna. Amaren hitzek diotenez, umea hiru hilabetetan loditu zuena ikusi zutenean, nutrizionista batera eraman zuten baina arazoari eutsi eta gaztetxoak hilabetean 1,5 Kg gehiago hartzen jarraitu zuen.
Orain, izenik eman ez duen enpresari bati esker, Mateus Souza Araújori tratamendu bat ezarri diote. Gizon honek diru kantitate bat eman du horretarako.
Edonola ere, kasu honen kontrakoak milaka daude, anorexia eta bulimia arazoak egunez egun bizitzen dituztenak. Horregatik, ondo pentsatu beharko genuke zer bizitzen ari diren batzuk gauzak esaterakoan. Nire uste apalean, hau baita lodia egotea eta bestelako txorakeriak alde batera utzi behar dira. Elikagai osasungarriak jan bai, baina ez gehiegi eta ez gutxiegi, neurrian. Eta heldutasun pixka bat eman geure buruari gerta ez dadin ez aurretik kontatutakoa, ezta hemen klikatuz ikusiko duzuena ere. Gure gorputzarekin konformatzen ikasi beharko genuke.
Eneko Bidegain Baionan, Lapurdin, jaio zen 1975ean. Gaur egun Baionan bizi da. Batxilergorainoko ikasketak ikastolan burutu zituen eta, ondoren, Baionako Fakultatean egin zituen Euskal ikasketak. 1999az geroztik Baionako Bulegoan, Euskaldunon Egunkariako kazetari moduan lanean ibili da eta, gaur egun, Berria egunkariko euskal idazle, kazetari eta blogaria da (hemen Ipar Haizea deituriko blog interesgarria elikatzen du). Lanekoaz aparte, blog pertsonal bat du, Baionako barraraino. Bertan bere buruaz dioena jakin nahi baduzue, klikatu hemen.
Enekok Mahatsaren begiaz gain, beste zenbait lan ere plazaratu ditu: Euskal esaerak (Expressions basques, 2001, Elkar) eta Anbroxio (2002, Elkar). Nik lan hauek alde batera utziz, Mahatsaren begiari egingo diot aipamena.
Nobela gordina eta errealista dela esan daiteke. Istorioa indarra hartzen joango da orriz orri eta honek irakurlea istorioan murgiltzera eramango du. Idazleak zuberotarra erabiliko du nobela hau idazterako orduan, baina honek ez du irakurmena zailduko. Irakurriz gero, segituan ohartuko zarete hizkuntza garbi eta ulergarria dela guztiz irakurle gazte eta hain gaztea ez denarentzat ere.
Jarraian argumentua aztertzeari ekingo diot:
XIX. mendeko gizartearen alderdi beltzenak erakusten dizkigu eleberri honek: aita-semeen, senar-emazteen eta maitaleen arteko harremanak, traizioak, bakoitzaren gogoetak eta damuak. Honetarako, Martin familia jarri du zorigaitz honen protagonista moduan. Familia honek ez du ezagutzen zoritxarra besterik: langabezia, gizartearen bazterketa, espetxea, HIESa, familia galtzea, traizioa… Antton, familia honetako gizona, langabezian gelditzen denean hasiko dira familia honen buruhausteak. Hau gutxi balitz, gizartearen irainak jasan beharko ditu. Hau guztia dela eta Anttonek hondoa joko du eta, zulo beltz horretatik atera ezinik dagoela, banketxe bat lapurtzea erabakitzen du. Ekintza ez da berak nahi zuen bezala burutuko, espetxean igaro beharko baititu 24 urte polizia bat hiltzeagatik. Ixabel bere emazteak ez du denboraldi luze horretan bisitatzeari hutsik egingo.
Loturarik gabeko gertakizunak bukaeran kate korapilatsu batean bilduko dira. Eneko Bidegainek ez du istorioa amaitu nahi izan, honela irakurlea parte hartzera gonbidatuz. Ideia bat egin dezazuen hemen duzue liburuaren amaiera:
Tabernara doa. Dolar bat eta erdi atera ditu sakelatik. Coca Cola bat manatu du. Ez egarriturik dagoelako, ez Coca Cola gustatzen zaiolako, ez edateko gogoz dagoelako…denbora irabazteko, erabakia gibelatzeko. Ez zaio inporta heldu den hegazkina hutseginik ere. Izanen dira gehiago, horren ondotik ere. Ez zaio inporta noiz joan. Bi asteko oporrak ditu. Ez dauka presarik. Ez du erabaki. Ez daki erabakiko duen ere…
Poker bat atera zaio zintzurretik. Coca Colaren azken xorta irentsi du. Baso zolan ba horma puska gelditu dira…BURUTAPENA
Maider Ziaurrizek Berrian egindako kritika irakurri nahi izanez gero, klikatu hemen. Amaitzeko, nobela irakurtzera eta, ondoren, zuen iritzia ematera gonbidatu nahi zaituztet.
Follow @euskaljakintza on Twitter
Ordiziako Jakintza Ikastolako DBHO 2ko ikasleak eta Maite Goñi Euskal hizkuntza eta Literatura irakasleak osatzen dugu euskaljakintza taldea.
Gure asmoa euskara ahalik eta gehien erabiltzea izango da, bai ahoz, baita idatziz ere, eta, horretaz gain, guk egindako guztia guztiekin partekatzea. Gauzak horrela, ideia ona iruditu zaigu hizkuntzaren erabilera eta zabalkuntzarako blog hau erabiltzea! Euskara eta teknologia berriak bikote ederra osa dezaketela pentsatzen dugu eta ideia hori aurrera eramateari ekin nahi diogu.
Blog honetan gure gaia lantzeko eta orokorrean euskararen azken nondik norakoak jakiteko hainbat artikulu eta baliabide ugari topatzeko aukera izango duzu. Jarraitu irakurtzen...
euskaljakintza.com lizentzia: Creative Commons Aitortu Partekatu
Iruzkin berriak